เรื่องจริงเรื่องโจ๊ก ในยุคสมัยแม่โจ้ รุ่น 16

ในสมัยก่อน สถานที่ราชการหยุดงานในวันอาทิตย์ จะมีนักเรียนสาว ๆ จากในเมืองเชียงใหม่พากันขี่รถจักรยาน มาเที่ยวแม่โจ้ในวันอาทิตย์ตอนบ่าย พอมาถึงก็ลงจากรถพากันไปถามกลุ่มคนที่ขุดดินอยู่แถวบริเวณถนนบางเขน ซึ่งโรงเรียนเกษตรกรรมกรรมแม่โจ้ ปักแนวให้นักเรียนที่ขาดการลงงานได้ชดใช้งานในระหว่างปี เพราะต้องลงงานทุกวันเช้าและบ่าย ไม่มียกเว้นในทุกกรณี คิดเป็น 4 คนต่อ 400 ตารางเมตร พวกเธอนักเรียนเหล่านั้นคงรู้สึกแปลกใจที่เหลียวมองไปทางไหน ก็เห็นแต่คนงานกำลังขุดดินตัดฟันต้นไม้-กิ่งไม้ บ้างก็ใช้เกวียนเอาคนลาก บ้างก็ใช้รถเนอสเซอรี่มาลากเข็นบรรทุกเอากิ่งไม้ นำมากองสุมกันไว้สูงท่วมหัว พวกเธอเข้ามาถามด้วยความแปลกใจ “อ้ายเจ้า นักเรียนแม่โจ้ มีที่ไหนกันหมด เห็นมีแต่คนงาน” เพราะภาพที่พวกเธอเห็นมีแต่คนนุ่งกางเกงขาก๊วย ใส่เสื้อหม้อฮ่อมสีกระดำกระด่างไปด้วยคราบเหงื่อ ไม่ใส่รองเท้า มีผ้าขาวม้ามัดเอวไว้เช็ดเหงื่อ สวมหมวกด้วยใบตาลเก่า ๆ เพราะใช้กันแดดกันฝนมานาน หน้าตามอมแมม เหงื่อไหลไคลย้อย พวกเราคนหนึ่งตอบไปอย่างเขิน ๆ ว่า “วันนี้เป็นวันอาทิตย์ พวกนักเรียนแม่โจ้ เขาเข้าไปแอ่วในเวียงกันหมดครับ!” ทำให้พวกเธอรู้สึกผิดหวัง ที่อุตส่าห์ปั่นรถจักรยานมาจากในตัวเมือง ผ่านถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อเป็นระยะทางไกลตั้ง ๑๘ กิโลเมตร ได้เห็นแค่พวกขุดดิน เห็นแต่ห้องเรียนที่มุงหลังคาด้วยใบตองตึงมีแผงไม้สานกั้นเป็นฝาห้อง ส่วนโต๊ะเรียน ม้านั่งก็นั่งอยู่กับพื้นดิน ตามพื้นมีตะไคร่สีเขียว ๆ มีร่องน้ำเล็ก ๆ รองชายคา พวกเธอรู้สึกผิดหวังมาก ที่จะได้พบเห็นนักเรียนแม่โจ้ ที่แต่งตัวนำสมัยเดินเฉิดฉายกรีดกรายโก้เก๋อย่างที่เคยพบเห็นในตัวเมืองหรือหน้าโรงหนังศรีนครพิงค์ จากคำกล่าวขานกันที่ว่า นักเรียนแม่โจ้ส่วนมากเป็นลูกพ่อเลี้ยงฐานะดีมีเงิน โดยเฉพาะคนภาคใต้เป็นลูกเศรษฐีเจ้าของเหมืองแร่ เจ้าของสวนทุเรียน สวนยางพารา ทั้งที่จริงแล้วนักเรียนแม่โจ้ในสมัยนั้นรู้กันดีว่าเป็นพวก “แต่งตัวเหมือนเทวดา กินอย่างหมู อยู่อย่างควาย” ... นิเวศน์ เชิงปัญญา (ณ ลำปาง วิรัตน์เกษม)... ศิษย์เก่าแม่โจ้ รุ่น 16 หมายเหตุ: ภาพประกอบ การแต่งกายของนักเรียนแม่โจ้ รุ่น 15 และ รุ่น 16 เท่ขนาดไหน?

Read More